Heiners Filmseiten – Όστια (gr)

Όστια (Ostia)

Ρωσική τίτλος: Остия
Πρωτότυπος τίτλος: Ostia

Παραλλαγές εναλλακτικών τίτλων:
A Violent Life | Οστια

Drama – Italien
Έτος παραγωγής: 1969
Διάρκεια: 104 λεπτά

Σκηνοθεσία: Sergio Citti
Σεναριογράφος: Sergio Citti, Pier Paolo Pasolini
Κάμερα: Mario Mancini
Μουσική: Francesco De Masi

Υπόθεση:

Οι πρώτες λήψεις του ψυχιατρείου με την έγκλειστη μητέρα των αδελφών προαναγγέλλουν την σπουδαία δουλειά στην έγχρωμη κινηματογράφηση στους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους. Η επιστροφή των Bandiera και Rabbino όμως στην παρέα ρέμπελων που τους περιμένει θα συνοδευτεί από μια μυστηριακή παρουσία: ξαπλωμένη στους αγρούς, όπως και η μητέρα τους στο αντίστοιχο πλάνο του ψυχιατρείου, κάτω από ένα επιβλητικό και μοναχικό κτίσμα, θα βρεθεί μια όμορφη γυναίκα την οποία τα δυο αδέλφια μεταφέρουν στο σπίτι τους επιτρέποντας στους φίλους τους να ασελγήσουν πάνω της. Δίχως κραυγές ή κάποια αντίσταση η σιωπηλή γυναίκα υποβάλλεται σε συνεχή ταπείνωση. Σα να μην αισθάνεται. Υπομένει καρτετικά ως «άγια πόρνη» την εξιλέωση. Ενδέχεται, όμως, ως συμμετρική εφαρμογή της ταινίας του Pasolini «Θεώρημα», η «παρουσία» της απροσδόκητης επισκέπτριας να στρέφει τον «διάβολο» όχι αυτή τη φορά προς τους αστούς αλλά στο λούμπεν προλεταριάτο, και με αρωγό την Παλαιά Διαθήκη να οδηγεί στην αυτοκαταστροφή την «αδελφική σχέση» και μαζί ολόκληρο το οικοδόμημα της διυποκειμενικότητας.
Ο αναρχισμός των δυο αδελφών (σαν σε –αντεστραμμένη– θέση ζωής ενός «υπεράνθρωπου» πέραν των «ανδροκεντρικών» ορμών του) διακρίνεται στην παιγνιώδη απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουν τη φιλοξενούμενη. Εκείνοι κοιμούνται στα κρεβάτια τους ενώ ημίγυμνη Monica στο πάτωμα. Η σκηνή είναι σημαντική διότι ναι μεν τα δυο αδέλφια δεν την εκμεταλλεύονται σεξουαλικά, ωστόσο, η στάση τους δεν συμμορφώνεται με κάποιους αστικούς ή ακόμα και χριστιανικούς κώδικες φιλοξενίας, τους τόσο ξένους στο σύμπαν του Pasolini. Επί της ουσίας η Monica σηματοδοτεί κάποιο όριο στην ομοφυλοφιλική τους σχέση, η οποία θα αρχίσει σταδιακά να κάμπτεται μέσα από την «κανονικότητα» του πόθου τους προς την σαγηνευτική γυναίκα.

Αγόρι ηθοποιούς